Over Lisette

HSP en HSS Coach

Graag neem ik je mee in mijn verhaal…

Er zat meer in me dan eruit kwam

Rekenen vond ik spannend als kind. Al toen ik in de tweede klas zat (nu groep 4). Met de andere vakken lukte het me om alles te doen zoals het van me verwacht werd. Maar met rekenen niet. Tempotoetsen, gewone toetsen – ik worstelde me er stilletjes maar wanhopig doorheen en soms wist ik het écht even niet. Dat liet ik zo min mogelijk merken natuurlijk. Zoals ik ook in de lessen net zo lang moed verzamelde om een vraag te stellen tot de les voorbij was of iemand anders ‘m al gesteld had.

Kiezen was altijd best lastig

Ik ging naar de middelbare school waar mijn vriendinnen ook naartoe gingen. Ik had een haat-liefde-verhouding met ze, maar ik koos dezelfde school. Voor een vervolgopleiding kon dat niet meer. Bij de open dag voor Personeel en Arbeid, waar ik het liefst naartoe wilde, hoorde ik dat 60% het eerste jaar niet haalde. Oké, zei een stem in mijn hoofd, daar hoor ik dus bij, ik hoef hier niet eens aan te beginnen. Ik ging uiteindelijk naar de PABO. Mede om alle opties open te houden: als je je eerste jaar haalt, zeiden ze, dan kun je daarna nog alle studies volgen. Net zoals ik op de middelbare gekozen had voor het pakket waarmee je nog alles kon worden. Ik liep netjes de gebaande paden.

Tot die reis naar Indonesië

Voor buitenlandstage ging ik naar Indonesië samen met mijn studievriendin Liesbeth. Daar merkte ik dat ik veel meer kon en durfde dan ik dacht. Daar maakte het niet zo veel uit wat andere mensen van mij vonden. Ik was los van sociale kaders. Doordat we onze stage zelf geregeld hadden, mochten we alles zelf bepalen en eerlijk is eerlijk: ik voelde me vrijer en gelukkiger dan ooit.

Ik kwam uit een veilige omgeving en nu mocht ik het helemaal zelf alleen doen. Dus ik kwam mijzelf tegen en dat was heel leerzaam en interessant. Ik zou nooit meer helemaal de gebaande paadjes lopen, al werd ik netjes leerkracht en werden mijn vriend (die ik al vanaf mijn 14 kende) en ik ouders van een jongen en een meisje.

De geboorte van mijn dochter gaf de doorslag

In 2008 werd ik voor moeder van een zoon en in 2011 beviel ik van een dochter. Twee weken na die bevalling kon ik ineens niks meer. Ik kon bijna niet lopen, moest zelfs als ik verder wilde lopen in een rolstoel, volgde een revalidatietraject van een dik jaar om weer dingen zelf te kunnen. In deze periode moest ik bijna alles uit handen geven en dingen loslaten. Mijn controle die ik zo graag had, was weg. Doodeng. Maar alles ging tóch gewoon door, en het kwam goed, ook al deden de mensen om me heen de dingen anders dan ik vond dat ze hoorden.

Daarna liep ik geen gebaande paadjes meer

Ik volgde een opleiding tot Coach Practioner. Hierdoor zag ik in mijn klas steeds vaker kinderen zoals ik vroeger was, kinderen die niet tot hun recht kwamen binnen de gebaande paden. Dat was niet meer te verdragen! Als ík binnen die paadjes gebleven was, wist ik inmiddels, had ik nu werk gedaan dat van me verwacht werd, maar niet het leven geleid waarin ik écht tot mijn recht kom. Dankzij mijn buitenlandstage en mijn gedwongen overgave na de bevalling van mijn dochter heb ik dat leven nu wel. Dat gunde ik de kinderen in mijn klas ook!

Ik ontdekte dat ik daarvoor hun ouders moest coachen

Ik werd coach. Voor die kinderen én voor hun ouders, bij wie ik precies hetzelfde zag: ze hielden zich kleiner dan ze waren, ze paste zich aan, gedroegen zich anders of er kwam net niet helemaal uit wat er in zat. Ik besloot mijn vaste baan op te zeggen, want ik voelde dat ik nu het werk doe waarmee ik het allermeest kan betekenen.

Hoogsensitiviteit is mijn missie

Tijdens een van mijn opleidingen zei iemand tegen mij: ”Volgens mij ben je hoogsensitief.” Ik had hier ooit van gehoord, maar weer aan de kant geschoven. Maar deze opmerking had wel iets in mij losgemaakt. Hoe meer ik mij hierin verdiepte, door studies te volgen en te lezen, hoe meer puzzelstukjes er op de plek vielen.

Vanaf dat moment werd mijn drive nog groter om dit Hoogsensitiviteit een podium te geven en te verduidelijken voor jou. Het is namelijk zo’n mooie karaktereigenschap!